De waarschuwing van de Britse minister van Defensie Des Browne dat de Britse troepen decennia lang betrokken kunnen zijn bij Afghanistan is de Afghaanse krant Arman-e Millie in het verkeerde keelgat geschoten. “Het druist in tegen de soevereiniteit van Afghanistan”.
Uitlatingen Browne vallen totaal verkeerd
woensdag 16 januari 2008
maandag 14 januari 2008
Britten mogelijk nog tientallen jaren in Afghanistan aanwezig
Groot-Brittannië heeft mogelijk nog decennia lang troepen in Afghanistan gestationeerd. Daarvoor heeft de Britse minister van Defensie Des Browne zondag gewaarschuwd. Eerder werd al gesproken over 30 jaar.
Hij deed zijn uitlatingen in de krant The People. Toen hem werd gevraagd wanneer de Britten kunnen worden teruggetrokken uit Afghanistan, antwoordde hij: “We kunnen het risico niet nemen dat het opnieuw een ongeregeerd trainingscentrum wordt voor terroristen die Groot-Brittannië bedreigen.”
Browne zei: “Het is een inzet die decennia in beslag kan nemen, ook al zal het na verloop van tijd afnemen.”
De minister waarschuwde echter wel dat militairen maar een deel kunnen bereiken. De taak kan alleen worden volbracht als de internationale gemeenschap samenwerkt met de Afghaanse autoriteiten en het Afghaanse leger.
Groot-Brittannië heeft ongeveer 7.800 militairen in Afghanistan gestationeerd. Het land leidt het Provinciaal Reconstructie Team van de ISAF in de zuidelijke provincie Helmand die als zeer gewelddadig wordt bestempeld.
Verwacht wordt dat dit aantal militairen toe zal nemen wanneer er meer Britten terugkeren uit Irak.
Een woordvoerster van het Britse ministerie van Defensie zei dat de rol van de Britten in de loop van de tijd zal veranderen.
Ze vertelde aan het persbureau Reuters dat de betrokkenheid van haar land langdurig zal zijn en dat niet alleen militair.
“Voorheen was het een mislukte staat en er zal een lange termijn betrokkenheid moeten zijn om ervan verzekerd te zijn dat het een stabiel land wordt.”
De uitlatingen van Browne zijn niet nieuw. Verschillende keren hebben Britse bewindsvoerders gezegd dat ze denken dat hun land nog wel 30 jaar in Afghanistan moet blijven.
Tony Blair ging zelfs een keer zo ver dat hij zei dat in de provincie Helmand de “oorlog om de 21ste eeuw wordt gestreden”.
Groot-Brittannië heeft ook verschillende keren gezegd te hopen dat de rol van de Verenigde Naties er groter gaat worden.
Doelstelling
In augustus vorig jaar schreef de Britse krant The Guardian dat het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft besloten dat Afghanistan, en niet Irak, het front zal zijn om het terrorisme te verslaan, ook als het tientallen jaren duurt om het land op te bouwen.
De Britten denken dat als Afghanistan in handen valt van de Taliban, Pakistan dat ook zal doen, wat zeer ernstige gevolgen zal hebben voor de veiligheid voor het Verenigd Koninkrijk.
De Britten vinden Afghanistan en Pakistan van vitaal belang in de strijd tegen het terrorisme, en denken dat “Afghanistan te winnen is”, en dat ze daarbij een permanente rol kunnen spelen. Dit is niet zo makkelijk te beargumenteren voor Irak.
In het verleden vocht het Verenigd Koninkrijk drie keer een oorlog uit in Afghanistan. Dit was omdat ze hun macht uit wilden breiden in Centraal Azië, maar dit lukte ze niet goed in Afghanistan.
"New Great Game"
Over de negentiende eeuw genomen wordt de situatie in Centraal-Azië ook wel bestempeld als “The Great Game”.
Enerzijds probeerde Rusland zijn machtssfeer daar uit te breiden en anderzijds de Britten. Afghanistan werd een soort bufferstaat tussen deze toenmalige grootmachten.
Groot-Brittannië bezette immers al Brits-Indië, dat in 1947 onafhankelijk werd en werd opgesplitst in Pakistan, om een staat voor de moslims te creëren, en India.
Vandaag de dag spreken waarnemers wel over een nieuwe Great Game. Het gaat daarbij opnieuw over invloedssferen en daarnaast de enorme bodemschatten die er in de Centraal-Aziatische landen zijn te vinden, en de pijpleidingen voor het gas.
De spelers in “het spel” zouden nu de grootmachten Rusland, China en de Verenigde Staten zijn, en daarnaast de kleinere regionale machten zoals Saudi-Arabië, Pakistan, Iran, Turkije die in de regio hun invloed willen vergroten.
De vraag is ook in hoeverre het Verenigd Koninkrijk hierin een toontje mee wil, en kan zingen.
Het is vooral de Pakistaanse journalist Achmed Rashid die dit machtsspel onder de aandacht heeft gebracht.
Tot nu toe lijkt de bevolking van Afghanistan de grote verliezer.
Hij deed zijn uitlatingen in de krant The People. Toen hem werd gevraagd wanneer de Britten kunnen worden teruggetrokken uit Afghanistan, antwoordde hij: “We kunnen het risico niet nemen dat het opnieuw een ongeregeerd trainingscentrum wordt voor terroristen die Groot-Brittannië bedreigen.”
Browne zei: “Het is een inzet die decennia in beslag kan nemen, ook al zal het na verloop van tijd afnemen.”
De minister waarschuwde echter wel dat militairen maar een deel kunnen bereiken. De taak kan alleen worden volbracht als de internationale gemeenschap samenwerkt met de Afghaanse autoriteiten en het Afghaanse leger.
Groot-Brittannië heeft ongeveer 7.800 militairen in Afghanistan gestationeerd. Het land leidt het Provinciaal Reconstructie Team van de ISAF in de zuidelijke provincie Helmand die als zeer gewelddadig wordt bestempeld.
Verwacht wordt dat dit aantal militairen toe zal nemen wanneer er meer Britten terugkeren uit Irak.
Een woordvoerster van het Britse ministerie van Defensie zei dat de rol van de Britten in de loop van de tijd zal veranderen.
Ze vertelde aan het persbureau Reuters dat de betrokkenheid van haar land langdurig zal zijn en dat niet alleen militair.
“Voorheen was het een mislukte staat en er zal een lange termijn betrokkenheid moeten zijn om ervan verzekerd te zijn dat het een stabiel land wordt.”
De uitlatingen van Browne zijn niet nieuw. Verschillende keren hebben Britse bewindsvoerders gezegd dat ze denken dat hun land nog wel 30 jaar in Afghanistan moet blijven.
Tony Blair ging zelfs een keer zo ver dat hij zei dat in de provincie Helmand de “oorlog om de 21ste eeuw wordt gestreden”.
Groot-Brittannië heeft ook verschillende keren gezegd te hopen dat de rol van de Verenigde Naties er groter gaat worden.
Doelstelling
In augustus vorig jaar schreef de Britse krant The Guardian dat het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken heeft besloten dat Afghanistan, en niet Irak, het front zal zijn om het terrorisme te verslaan, ook als het tientallen jaren duurt om het land op te bouwen.
De Britten denken dat als Afghanistan in handen valt van de Taliban, Pakistan dat ook zal doen, wat zeer ernstige gevolgen zal hebben voor de veiligheid voor het Verenigd Koninkrijk.
De Britten vinden Afghanistan en Pakistan van vitaal belang in de strijd tegen het terrorisme, en denken dat “Afghanistan te winnen is”, en dat ze daarbij een permanente rol kunnen spelen. Dit is niet zo makkelijk te beargumenteren voor Irak.
In het verleden vocht het Verenigd Koninkrijk drie keer een oorlog uit in Afghanistan. Dit was omdat ze hun macht uit wilden breiden in Centraal Azië, maar dit lukte ze niet goed in Afghanistan.
"New Great Game"
Over de negentiende eeuw genomen wordt de situatie in Centraal-Azië ook wel bestempeld als “The Great Game”.
Enerzijds probeerde Rusland zijn machtssfeer daar uit te breiden en anderzijds de Britten. Afghanistan werd een soort bufferstaat tussen deze toenmalige grootmachten.
Groot-Brittannië bezette immers al Brits-Indië, dat in 1947 onafhankelijk werd en werd opgesplitst in Pakistan, om een staat voor de moslims te creëren, en India.
Vandaag de dag spreken waarnemers wel over een nieuwe Great Game. Het gaat daarbij opnieuw over invloedssferen en daarnaast de enorme bodemschatten die er in de Centraal-Aziatische landen zijn te vinden, en de pijpleidingen voor het gas.
De spelers in “het spel” zouden nu de grootmachten Rusland, China en de Verenigde Staten zijn, en daarnaast de kleinere regionale machten zoals Saudi-Arabië, Pakistan, Iran, Turkije die in de regio hun invloed willen vergroten.
De vraag is ook in hoeverre het Verenigd Koninkrijk hierin een toontje mee wil, en kan zingen.
Het is vooral de Pakistaanse journalist Achmed Rashid die dit machtsspel onder de aandacht heeft gebracht.
Tot nu toe lijkt de bevolking van Afghanistan de grote verliezer.
Abonneren op:
Posts (Atom)